Adventures in Banking Sans Translator ตอนที่ 1

นั่งอยู่ในธนาคารญี่ปุ่นด้วยความโกรธฉันเริ่มเขียนสิ่งนี้โดยหวังว่ามุมมองที่ได้รับจากคำพูดบนหน้ากระดาษจะดึงฉันออกไปไกลพอที่จะสนทนาอย่างมีเหตุผลได้ ท้ายที่สุดอาจไม่ใช่ความผิดของพวกเขาที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเงินของฉันหรือทำไมมันไม่เคยปรากฏในบัญชีของฉัน ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาที่อาจไม่เคยประสบปัญหานี้มาก่อน

อย่างไรก็ตามมันเป็นความผิดทั้งหมดของพวกเขาที่การผ่านบัคคือสิ่งที่พวกเขาต้องการทำเมื่อธนาคารของพวกเขาเป็นฝ่ายผิด

ย้อนกลับไปในช่วงกลางปี 2020 ฉันได้ส่งพัสดุหกชิ้นไปยังรัฐเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดกลับมาพร้อมกับบันทึกที่แนบมาซึ่งมีข้อความว่า: "ขออภัยเราไม่ได้จัดส่งที่นั่นในขณะนี้โปรดกรอกข้อมูลและส่งคืนแบบฟอร์มนี้เพื่อชำระเงินคืนของคุณ ไปรษณีย์ "

ค่าส่งไปรษณีย์เพิ่มขึ้นระหว่างพัสดุ 6 ชิ้นรวมกันน้อยกว่า 6,000 เยนซึ่งฉันไม่ต้องการคืนในทันที ฉันยังกังวลเกี่ยวกับการทำผิดในแบบฟอร์มดังนั้นฉันจึงงดการกรอกข้อมูลเหล่านี้จนกว่าสามีของฉันอาจจะมาช่วยฉัน แต่เขาไม่เคยเผื่อเวลาไว้ ระหว่างความตื่นตระหนกของโรคระบาดและทุกสิ่งทุกอย่างฉันรู้สึกสับสนเกินกว่าที่จะคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งในบางครั้ง ในไม่ช้ามันก็เป็นเดือนธันวาคมและแบบฟอร์มมีปี 2020 ในวันที่ดังนั้นฉันจึงดำเนินการต่อและกรอกข้อมูลให้ครบถ้วน

สัปดาห์แรกของเดือนมกราคมฉันได้รับการยืนยันทางไปรษณีย์ว่าเงินถูกส่งไปยังธนาคารที่ฉันเลือกใส่แบบฟอร์มซึ่งเป็นธนาคารที่มีตัวอักษรคันจิที่ยากที่สุด

ไม่กี่วันต่อมาฉันไปที่ตู้เอทีเอ็มที่ธนาคารแห่งนั้นเพียงเพื่อหาเงินที่ไม่เคยมาถึง หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปขณะที่ฉันตรวจสอบบ่อยๆ สิบกว่าวันต่อมาก็ยังไม่มีอะไรเพิ่ม การชำระเงินที่แตกต่างจากนักเรียนได้รับการชำระล้างในเวลานั้นและฉันจึงเป็นจุดที่ต้องเข้าไปเช็คอินด้วยตนเอง

ในที่สุดฉันก็เลือกช่วงบ่ายเมื่อฉันมีเวลาและเข้าไปคิดออกโดยนำสมุดธนาคารแสตมป์ฮังโกะบัตรประชาชนและหลักฐานการฝากเงินที่ไปรษณีย์ส่งมาให้

ฉันต้องสังเกตว่าการทำแบบนี้มันเจ็บปวดและน่ากลัวสำหรับฉันดังนั้นฉันจึงนั่งอยู่ตรงนั้นรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเล็กน้อยที่ไปถึงที่นั่นได้ทันเวลาก่อนที่ธนาคารจะปิดที่ 3 เพื่อพยายามแก้ไขปัญหานี้ ฉันเดินไปข้างหน้าและคว้าหมายเลขนั้นจับคู่ตัวอักษรคันจิจากรายการตัวเลือกการธนาคารกับตัวอักษรคันจิสำหรับบัญชีออมทรัพย์ที่ระบุไว้ที่ด้านหน้าสมุดธนาคารของฉัน

ในไม่กี่นาทีหมายเลขของฉันก็ถูกโทรเข้าฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ขึ้นไปและพยายามอธิบายกรณีของฉัน ฉันวางเอกสารและพยายามอธิบายคำพูดของฉันไม่สมบูรณ์และอึดอัดใจ พนักงานธนาคารพยายามพูดอะไรที่เป็นทางการเกินไปสำหรับระดับภาษาญี่ปุ่นของฉัน ฉันติดตามเธอไม่ได้จริงๆจึงอธิบายว่าฉันพูดภาษาญี่ปุ่นไม่คล่องและไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอพยายามพูดอะไร แต่ฉันแสดงให้เธอเห็นว่าหลักฐานการฝากเงินเกิดขึ้นในรูปแบบใดแบบหนึ่ง แต่ไม่ปรากฏในสมุดบัญชีเงินฝากที่อัปเดต ซึ่งไม่รวมเงินฝากใด ๆ

เธอจ้องที่เอกสารของฉันอยู่ครู่หนึ่งและฉันก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอพูดต่อไปนั้นพยายามจะอธิบายมันออกไปหรือไม่ แต่เมื่อฉันไม่ย้ายจากเคาน์เตอร์เธอก็เดินไปข้างหน้าและหยิบแบบฟอร์มและสมุดที่ผ่านมาและถามฉัน ที่จะไปนั่งรอไม่ไหวแล้ว ฉันคิดกับตัวเองว่ามันจะดีแค่ไหนที่มีเรื่องนี้

เมื่อเธอโทรหาฉันสำรองเธออธิบายว่าเธอทำอะไรไม่ได้เพราะนี่ไม่ใช่ธนาคารที่ฉันเริ่มต้นบัญชีของฉันดังนั้นจึงไม่ใช่ธนาคารที่มีชื่อสาขาอยู่ในสมุดเงินฝากของฉันและคัดลอกไปยังแบบฟอร์มของธนาคารเป็นสถานที่ เพื่อส่งเงินไปให้ ฉันจะต้องข้ามเมืองไปที่สาขานั้นเธอพูดและในใจฉันก็คิดเลข เดิน 45 นาทีหรือขับรถ 15 นาทีก่อน 03:00 เมื่อธนาคารปิดคงเป็นไปไม่ได้เพราะมันเป็นไปแล้วหลัง 2:45 และฉันก็ไม่ขับรถ สิ่งนี้จะไม่สามารถทำได้ก่อนสิ้นสุดธุรกิจในวันนั้น

สิ่งที่เธอพูดหลังจากนั้นก็ยากที่จะเข้าใจและเมื่อฉันอธิบายเรื่องนั้นเธอก็เลียนแบบการขับรถและถามว่าฉันขับรถไหม แม้ว่าฉันจะมี แต่ก็ไม่มีเวลาเพียงพอที่จะไปที่ธนาคารอื่นและเข้าไปก่อนที่ธนาคารจะปิด สิ่งที่เธอแนะนำอาจทำให้ใครบางคนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ร้ายแรง

ฉันอธิบายว่าฉันไม่ได้ขับรถและบอกว่าฉันไม่เข้าใจว่าทำไมธนาคารนี้จึงไม่สามารถรับการชำระเงินจากที่ทำการไปรษณีย์ได้ เธอแค่จ้องกลับ

ถ้าภาษาญี่ปุ่นของฉันดีขึ้นบางทีฉันอาจจะถามว่าทำไมสาขาของเธอถึงไม่มีความสามารถในการสื่อสารกับสาขาอื่น ๆ และการดำเนินงานของธนาคารหลายจังหวัดแบบไหนที่ขาดการสื่อสารระหว่างร้านค้าต่างๆ แต่ฉันเอาของไปทิ้งก่อนที่จะเริ่มตะโกน

เทพนิยายยังคงดำเนินต่อไปใน ตอนที่ 2

By JTsuzuki
source