ทำกะรินผลไม้ (หรือแยม?)

เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนย้อนกลับไปในช่วงต้นฤดูหนาวฉันซื้อผลไม้คารินสามถุงลดราคาหรือที่เรียกว่ามะตูมญี่ปุ่นและใช้เวลานานมากหลังจากนั้นก็สงสัยว่าจะทำอย่างไรกับพวกเขา ในที่สุดฉันก็ไปเจอ บทความ NPR ปี 2009 ที่ มีสูตรอาหารที่ฉันคิดว่าใช้ได้รวมถึงแป้งมะตูมที่ดูเหมือนหนังผลไม้บางชนิดฉันจึงตัดสินใจลองทำดู

ฉันได้ลองเนื้อคารินดิบชิ้นหนึ่งแม้จะมีสูตรอาหารทั้งหมดที่ฉันพบว่าผลไม้นั้นไม่สามารถกินได้แบบดิบจริงๆ รสชาติคือเนื้อเปลือกสีขาว 80% เช่นจากด้านในของเปลือกส้มโอและพีช 20% กินไม่ได้ใช่ แต่ก็น่าสนใจเช่นกัน

ประมาณสองถ้วยใช่มั้ย?

ปัญหาใหญ่ที่สุดของฉันในการเริ่มคำแนะนำเหล่านี้คือพวกเขาอาศัยผลไม้จำนวนหนึ่งที่ฉันไม่จำเป็น ฉันไม่ได้วัดว่าจริงๆแล้วฉันมีผลไม้หั่นเต๋าเท่าไหร่เมื่อฉันเริ่มต้นนี้ แต่ฉันประมาณสองถ้วยและปรับส่วนที่เหลือจากตรงนั้น อีกปัญหาหนึ่งที่ทำให้เกิดขึ้นในฤดูหนาว ในตอนท้ายคำแนะนำกล่าวว่าให้ทิ้งผลไม้ไว้ให้แห้งในที่แห้งและอบอุ่นซึ่งเป็นตัวบ่งชี้สองประการที่ไม่เกี่ยวข้องกับญี่ปุ่นตอนเหนือในเดือนมกราคมหรือกุมภาพันธ์ มันยังแนะนำให้ทิ้งกระทะเย็นวางตากแดดซึ่งฉันคิดว่าใช้งานได้ที่ไหนสักแห่งบนโลก แต่อาจไม่ใช่ที่นี่ อย่างน้อยการเริ่มต้นก็ดูไม่ยากเกินไป

คำแนะนำที่ฉันอ่านรวมถึงการใช้เครื่องเตรียมอาหารซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่มีโดยส่วนตัวฉันจึงใช้เครื่องปั่นและเครื่องบดมันฝรั่งแทน มันไม่สมบูรณ์แบบ แต่มันดีที่สุดที่ฉันทำได้ ก่อนอื่นการหั่นผลไม้เป็นชิ้นเล็ก ๆ จะทำให้วางได้เร็วขึ้นเล็กน้อย ฉันไม่ได้หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ เท่า ๆ กันและแทนที่จะต้มสิ่งที่ฉันมี หลังจากเวลาเดือดเริ่มต้นที่ระบุไว้ในสูตรฉันหยุดความร้อนและปล่อยให้นั่ง แต่หลังจากนั้นก็ต้องทำอาหารเย็นดังนั้นการทำแป้งที่เหลือจึงต้องรอในตู้เย็นจนถึงวันรุ่งขึ้น

ฉันทิ้งน้ำและชิ้นส่วนลงในเครื่องปั่นและพยายามผสมผสานให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่การวางที่ได้ก็ยังคงเป็นก้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสถานที่ ตามคำสั่งฉันย้ายสิ่งที่ฉันมีลงในหม้อและอุ่นให้ร้อนก่อนผสมน้ำตาลที่ฉันได้ปรับจากสูตรดั้งเดิม เพื่อให้แคลอรี่ต่ำลงการเปลี่ยนน้ำตาลเป็นน้ำผึ้งหรือทางเลือกอื่นที่มีแคลอรีต่ำอาจเป็นประโยชน์

ตะแกรงไม่ได้มีประโยชน์มากนักที่นี่เนื่องจากการวางนั้นหนาเกินไปสำหรับมัน

ฉันพยายามบีบชิ้นส่วนที่หาได้ในหม้อในขณะที่ฉันกำลังผสมน้ำตาล แต่ก็ยังมีบางอย่างผ่านไปได้และความพยายามของฉันที่จะบีบเป็นครั้งคราวโดยที่ฉันถูกปกคลุมด้วยเศษมะตูม

ส่วนที่ฉันชอบน้อยที่สุดในสูตรเฉพาะนี้คือเรียกร้องให้กวนอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 40 นาที ฉันไม่รู้เกี่ยวกับคุณ แต่ฉันไม่ค่อยมีเวลา 40 นาทีในการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถึงกระนั้นฉันก็ทำได้ดีที่สุดแล้วและเมื่อเคี่ยวมันก็ข้นขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

จากนั้นฉันก็เทลงในกระทะทาน้ำมันที่พอดีกับไมโครเวฟของฉันในการตั้งค่าเตาอบตอนเย็นให้มีความหนาแน่นก่อนที่ฉันจะวางไว้ด้านในโดยตั้งค่าความร้อนต่ำสุด 40 องศาเป็นตัวเลือกที่นานที่สุดคือ 90 นาที ตอนนั้นยังค่อนข้างเปียกอยู่ดังนั้นฉันจึงวางไว้ที่อุณหภูมิเดียวกันในเวลาเดียวกัน



หลังจากผ่านไปสามชั่วโมงในอุณหภูมิ 40 องศาก็ยังคงความสม่ำเสมอของแยม ฉันไม่มีมันในตัวฉันที่จะต้องลุกขึ้นเป็นประจำในตอนกลางคืนเพื่อเริ่มเตาอบใหม่ดังนั้นฉันจึงเรียกมันว่าวันละครั้ง Karin Jam มัน! รสชาติเบาและพีชโดยไม่มีความขมขื่นดิบ ไม่หวานเกินไปทั้งคู่


เหมือนหนังผลไม้? ไม่เหมือนแยม แต่เหนียวน้อยกว่าเล็กน้อย

ฉันทิ้งมันไว้ข้ามคืนหลังจากนั้นพื้นผิวก็แห้งขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่เพียงพอที่จะกินตามที่บทความกล่าวอ้าง ฉันทิ้งไว้ในตู้เย็นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์จากนั้นจึงย้ายไปยังภาชนะที่ปิดสนิทในที่สุดก็ลองทำเช่นซอสแอปเปิ้ลที่มีซินนามอนและเข้าไมโครเวฟ 30 วินาที



มันไม่ได้มีรสชาติแย่และน่าเพลิดเพลินมาก แต่ก็ทำให้ฉันปวดท้องไม่ต่างจากเครื่องดื่มร้อนที่ทำจากเปลือกเกรินและเมล็ดพืช อาจเป็นเพียงว่าผลไม้คารินและกระเพาะอาหารของฉันไม่เข้ากัน

ยังคงดีต่อสุขภาพมากกว่าไอศกรีม

By JTsuzuki
source